Assalaam u aleikum
Zoals afgesproken bij deze mijn verhaal
Van begin tot nu….
Heb een moeilijke jeugd gehad, mijn ouders werkte beide 24/7, heb toen ook al jong een vriendje gekregen (moslim). Ik was 15 toen ik hem leerde kennen en niet heel veel later kreeg ik dan ook een relatie met hem, de eerste 12 maanden waren super, altijd samen van alles doen, samen praten ook over de islam, naar zijn ouders op bezoek (waar ik een hoofddoek droeg uit respect voor hen). Toen begon hij extreem te drinken en drugs te gebruiken, hield zich bezig met dingen waar hij zich niet bezig moest houden. We woonden toen al samen (mijn ouders waren het niet eens met de relatie dus ik ben vroeg met hem gaan samen wonen). Op een gegeven moment was het zo erg dat hij me begon te mishandelen, lichamelijk en psychisch, dit heeft allemaal 5 jaar geduurd, toen is er bij mij na een grote mishandeling een knop omgedraaid. Heb toen 2 weken bij zijn ouders geslapen omdat ik niet naar buiten kon, daarna terug naar mijn ouders waar ik natuurlijk van alles over me heen heb gekregen. Hij bleef me lastig vallen en stalken. Ik heb toen een hele grote en foute keuze gemaakt, waardoor ik bijna 5 jaar heb vast gezeten in Amerika (drugssmokkel).
Daar ben ik mij door gebrek aan andere dingen gaan verdiepen in het geloof, ook de islam, als enigste die zich daarin verdiepte was het erg moeilijk om aan informatie daarover te komen.
Nou na bijna 5 jaar terug te zijn gekomen in Nederland dacht ik mijn leven opnieuw te kunnen binnen, dit was moeilijker als gedacht, het verleden blijft je achtervolgen en mensen blijven oordelen/veroordelen waardoor het allemaal echt niet makkelijker werd. Verschillende malen baan en vrienden kwijt geraakt, zodra men hoort dat iemand in detentie heeft gezeten dan is het vrij snel klaar en over… Men wil niet weten waarom of hoezo..
Vrij snel leerde ik een moslim jongen kennen, door hem ben ik me toen weer gaan verdiepen in de islam, niet heel erg maar wel een beetje, op de een of andere manier bleef het altijd in mijn hoofd hangen en wilde ik er meer over weten.
Hij is na 2 jaar verhuisd en heb toen nooit meer wat van hem vernomen, jammer.
In 2009 leerde ik mijn ex kennen, net voor ramadan, en wederom een moslim, wel niet praktiserend. Ben toen regelmatig naar de moskee gegaan, lezingen en gebed bijgewoond, einde van de ramadan heb ik me toen (laten) bekeren. De moslima’s daar aanwezig hebben het soort van opgedrongen, ik was er nog niet klaar voor, wist naar mijn mening niet voldoende, maar eigenlijk om hun tevreden te houden (had al zo weinig om me heen) toch de shahada uitgesproken.. Na ramadan nooit meer iets van hen vernomen, waardoor ik me erg alleen gelaten voelde en dus het geloof weer aan de kant heb gezet om het zo maar te noemen. Mijn ex vond het allemaal best en deed nergens moeilijk over.. Na 5 jaar met hem samen te zijn, samen tot de conclusie gekomen dat het niet ging en uit elkaar gegaan, paar maanden flink gefeest en toen leerde in ik mijn verloofde kennen, een praktiserend moslim, we wonen nu samen en hij helpt me daar waar mogelijk met mijn vragen. En inderdaad we horen niet samen te wonen, maar op de een of andere manier is het wel zo gekomen. Ik ben nu weer heel erg met de islam bezig, ik wil graag een goede moslima zijn/worden.
En ja dit is beknopt mijn verhaal
Anoniem ingezonden op 3-9-2014.