Door heel Oekraïne zijn straatnamen vernoemd naar Amina Okueva, Isa Munayev en andere moslims die recentelijk zijn omgekomen in de strijd tegen Rusland.Van de naam Amina Viktorivna Okueva heb je vast nog niet gehoord. Niet zo gek, want nu pas begint te blijken hoe heldhaftig deze vrouw zich verzette tegen de Russische agressie in Tsjetsjenië en Oekraïne. Amina werd geboren op 5 juni 1983 in Odessa (Oekraïne) maar vindt haar roots in Tsjetsjenië. Daar werd haar vader namelijk geboren. Haar Poolse moeder woonde in de Kaukasus. Naast dokter (Alma Matter aan de Odessa National Medical University) was ze Euromaidan activiste (2014 revolutie), politieofficier, sluipschutter en bekeerde ze zich op haar 17e tot de Islam. Tijdens de Euromaidan-revolutie werkte ze als dokter in de Kyiv-2 bataljon en streed zij in Debaltseve, een gebied in Donetsk (Donbas) tegen de Russen. Ze overleefde verschillende liquidatiepogingen van de FSB (een Russische inlichtingendienst), maar overleed uiteindelijk in een hinderlaag op 30 oktober 2017. Haar echtgenoot destijds, Adam Osmaev, leidde de Dzhojhar Dudayev Bataljon en raakte bij de liquidatie gewond.
Amina kwam tot leven in Odessa als Natalia Nikiforova. Amina heeft haar vader nooit gekend omdat hij al vroeg kwam te overlijden. Ze bekeerde zich op haar 17e tot de Islam. Ze leefde met haar familie voornamelijk in Moskou en Grozny voordat ze in 2003 naar Oekraïne emigreerde om daar verder te leven. Ze trouwde meerdere malen: haar partners vonden iedere keer de dood tijdens de strijd voor mee vrijheid.
Okueva zelf werd op 30 oktober 2017 gedood in een hinderlaag in militaire stijl in de buurt van het dorp Hlevakha in de oblast Kiev. Niet-geïdentificeerde aanvallers openden het vuur op de auto met daarin haar en haar man terwijl deze afremde bij een spoorwegovergang en vuurden vijf kogels op haar af, waaronder twee haar dodelijk raakten in haar hoofd. Haar man Osmaev raakte gewond aan zijn been en begon met eerste hulp voordat hij de hulpdiensten belde en wegreed, maar slaagde er niet in haar te redden. Inna lillahi wa inna ilayhi radjioen. Een woordvoerder van het ministerie van Binnenlandse Zaken van Oekraïne verklaarde dat het Russische leger mogelijk betrokken was, hoewel de identiteit van de aanvallers onbekend blijft.
In november 2019 besloot de gemeenteraad van Kiev om de Proektna-straat in het district Shevchenkivskyi in Kiev naar Okueva te hernoemen als onderdeel van het nationale decommunisatieproces van Oekraïne.[14] In juni 2020 besloot de gemeenteraad van Dnipro dat een nieuwe straat in het district Amur-Nyzhnodniprovskyi naar Okueva zal worden genoemd; een eerdere poging om de lokale Populusstraat ter ere van haar te hernoemen, werd niet gesteund door de bewoners.
Okueva werd begraven in Dnipro op het moslimgedeelte van de Krasnopil-begraafplaats nabij de Dnjepr op 1 november 2017, naast het graf van Isa Munayev, waar ze in haar testament verklaarde dat ze begraven wilde worden. Haar familie woonde de openbare afscheidsceremonie niet bij uit angst dat het evenement een doelwit zou kunnen worden voor een aanval, en de begrafenis zelf vond plaats onder gewapende bewaking. Mede door de steun van de Oekraïnse miljardair en oligarch Ihor Kolomoisky uit Dnipro werd de pro-Oekraïnse bataljon gefinancierd.
Sinds de jaren negentig is Kolomoisky een van de machtigste mannen in Oekraïne. Zijn invloed strekt zich uit over bijna de hele Oekraïense economie. Hij heeft onder meer zeggenschap over PrivatBank, de grootste bank van het land, en oefent aanzienlijk gezag uit over Ukrnafta, de grootste olie- en gasproducent. Zijn invloed strekt zich uit over de media via verschillende televisiestations, waaronder het populaire kanaal 1+1. De oligarch is ook eigenaar van de voetbalclub Dnipro Dnipropetrovsk.Door de strijd van Isa Munayev en Amina zijn veel Oekraïners bekeerd door de Islam.
2015: Onafhankelijkheidsdag van de Tsjetsjeense Republiek Ichkeria (CHR), met Adam, Amina en Isa (moge Allah hen genadig zijn)
Isa Akhyadovich Munayev, 20 mei 1965 – 1 februari 2015, was een Tsjetsjeense rebel en commandant van troepen die vochten voor de onafhankelijkheid van de Tsjetsjeense Republiek Ichkeria van Rusland. Nadat hij tijdens gevechten ernstig gewond was geraakt, werd hij in 2004 of 2005 gedwongen Tsjetsjenië te verlaten. Hij kreeg politiek asiel in Denemarken, waar hij de organisator werd van de openbare politieke beweging “Free Kaukasus”, die in 2009 werd opgericht.
Hij sneuvelde tijdens het leiden van een Tsjetsjeense vrijwilligerseenheid en werd een Nationale Held.Hij leidde De Dzhokhar Dudayev Bataljon, een groep dat aan Oekraïense zijde streed tegen Rusland tijdens de oorlog in Donbas in 2015.
“Als instructeur zorgde hij voor rugdekking voor de eenheden die zich terugtrokken tijdens het vechten na succesvolle missies.”
Amina Okueva, de persvoorlichter van het bataljon, legt uit hoe Isa sneuvelde.
“Er is geen een Tsjetsjeen die niet leed toen het Russische leger de macht over ons had.”
Isa Munayev
Op 8 februari 2015 werd hij begraven op een begraafplaats in de stad Dnipropetrovsk (nu Dnipro-stad).
Hij werd onderscheiden met de Orde van “Volksheld van Oekraïne” (04/06/2015; postuum).
Op 19 mei 2016 werd de volgorde van het hoofd van de Dnipropetrovsk Region State Administration omgedoopt tot Krasnodonskaya Street in het Novokodatsky District van de stad Dnipropetrovsk (nu Dnipro) naar Isa Munayev Street.
De Dzhokhar Doedajev Bataljon is een Tsjetsjeens vrijwilligersbataljon vernoemd naar de eerste president van de Tsjetsjeense Republiek Ichkeria , Dzhokhar Doedajev. Het bataljon bestaat voornamelijk uit Tsjetsjeense vrijwilligers, van wie velen vochten in de Eerste Tsjetsjeense Oorlog en de Tweede Tsjetsjeense Oorlog aan de zijde van de Republiek Ichkeria tegen Rusland. Het bataljon staat sinds 1 februari 2015 onder bevel van de Brits opgeleide Tsjetsjeense staatsburger Adam Osmayev, nadat Isa Munayev sneuvelde in de slag bij Debaltseve in Oost-Oekraïne. Adam Osmayev is de laatste man waarmee Amina was getrouwd.
“I believe we are on the right side. We are doing the right thing. Ukraine did not attack anyone. It’s just trying to defend itself. Just like in Chechnya, we were defending our homeland and defending your homeland is one of the most noble things a human being can do.”
Adam Osmayev
Er zijn momenteel drie vrijwillige bataljons met een aanzienlijk aantal moslimstrijders in Oekraïne actief (het zou verkeerd zijn om een van de bataljons als ‘moslim’ te beschrijven, aangezien ze ook Oekraïners en andere nationaliteiten omvatten). Het Dudaev-bataljon opereert tussen Donetsk en Luhansk, het Sjeik Mansour-bataljon, dat zich afbrak van het Dudaev-bataljon, is gestationeerd in de buurt van Mariupol, in het zuidoosten van Oekraïne, en in het noordoosten is het Krimbataljon, gevestigd in Krematorsk, dat voornamelijk bestaat uit van de Krim-Tataren. (Er is ook een apart bedrijf van Krim-Tataarse strijders die opereren als onderdeel van een sotnya, een Slavische term voor ‘honderd’.)
Van tijd tot tijd ontmoette Munayev vertegenwoordigers van de Oekraïense veiligheidsdienst, bekend als de SBU. De Oekraïense regering en president Petro Poroshenko vrezen dat Tsjetsjenen – samen met andere takken van vrijwillige bataljons die ontevreden zijn over de ontwikkelingen in Oekraïne – op een dag de regering in Kiev zouden kunnen bedreigen.
Oekraïne geldt als een voorbeeld van multi-etnisch en religieuze tolerantie. Een land aan de Zwarte Zee en Noord-Kaukasus waar moslims ongeveer 1% van de bevolking uitmaken. De Islam is daarmee de op drie na grootste religie in Oekraïne en kent een lange geschiedenis die teruggaat tot de oprichting van de zogenaamde Kanaat (Crimean Khanate) van de Krim in het jaar 1441.
De geschiedenis van de islam in Oekraïne wordt vaak geassocieerd met de Krim-Tataren, die zich in de 15e eeuw in het zuiden van Oekraïne vestigden.
In 1917, aan het einde van de Russische Revolutie, vormden moslims een derde van de bevolking van de Krim. Bijna alle grote steden op de Krim hadden een aanzienlijke moslimbevolking.
De islamitische Krim-Tataren werden in 1944 massaal gedeporteerd toen Jozef Stalin hen beschuldigde van samenwerking met Nazi-Duitsland. Meer dan 200.000 Krim-Tataren werden gedeporteerd naar Centraal-Azië, voornamelijk naar de Oezbeekse SSR. Naar schatting stierf meer dan de helft van de Krim-Tataren als gevolg van de deportatie door verhongering en ziektes. De door de Krim-Tataren verlaten eigendommen en gebieden werden toegeëigend door etnische Russen die door de Sovjetautoriteiten werden hervestigd, wat leidde tot grote demografische veranderingen op de Krim. Pas in 1989 begon de repatriëring van de Krim-Tataren naar hun thuisland.
Krim-Tataren zijn de inheemse bevolking van de Krim. Ze zijn zelfs recentelijk nog het slachtoffer geweest van vervolging, moord en gevangenschap in de aanloop naar en de bezetting van de Krim door Poetin. Volgens het Krim-Tataarse Hulpcentrum worden momenteel 169 Krim-Tataarse politieke gevangenen door de Russische bezetter vastgehouden op de Krim. Krim-Tataren vormen verreweg de grootste groep van de 238 politieke gevangenen die op de Krim worden vastgehouden. Poetins behandeling van de Krim-Tataren herinnert aan Stalins genocidale acties jegens de etnische minderheid.
Het Oekraïense parlement nam in 2021 een wet aan over inheemse volkeren. Het wetsvoorstel, geïnitieerd door de Oekraïense president Volodymyr Zelenskyy, erkende de Krim-Tataren, Karaïeten en Krymchaks als “inheemse volkeren van Oekraïne”.
Isa Akayev behoorde tot de Krim-Tataren die aan de bezetting van de Krim ontsnapten en zich vestigden in Vinnytsia, Oekraïne.
2016: Museum eerbetoon aan Isa Munayev