De Islam “paste niet bij mij”, zeiden ze… (bekeringsverhaal)

Geregeld krijg ik de vraag:

“Waarom ben jij bekeerd tot de Islam? Dit past namelijk zo niet bij de persoon die jij voorheen was en vaak nog lijkt te zijn”

En dit klopt! Islam, of iedere vorm van regel en gezag, was wel het laatste wat bij mijn persoonlijkheid paste. En dit voel ik op vele vlakken nog altijd. Niet omdat ik niet in God, een Schepper, geloofde want daar heb ik altijd in geloofd zolang ik mij kan heugen, maar puur omdat ik niet tegen gezag en wetten kon.

Ik was altijd al een anarchistisch persoon. En was en ben ook een echte einzelganger (al kon en kan ik, als ik wil, prima sociaal zijn). Een persoon die iedere vorm van gezag, dat mij bekend was, in twijfel trok. En, heel belangrijk, als onrechtvaardig zag. Bovendien ben ik heel opstandig en voel iedere vorm van moeten als een onderdrukking. Het benauwd me en haalt het slechtste in mij naar boven. Dit laatste zal ook wel met de dingen die ik meegemaakt heb, gaande het leven, te maken hebben.

Anderzijds was ik altijd opzoek naar mijn rede van bestaan. Al vanaf kinds af aan dacht ik heel diep na over cruciale dingen. Dingen als, waar komt dit alles vandaan? Zoveel mensen, waar is dit begonnen en wie waren dan de eerste? En hoe kwamen deze hier? Etcetera.

“Waar komt dit alles vandaan?”

Mijn familie was en is niet religieus. Al schijn ik, na onderzoek in de stamboom, wel van Semitische stammen af te stammen. Ik ben dus Joods. Maar nogmaals dit leefde niet in onze huishoudens. Dus hoefde ik ook niet op diepzinnige antwoorden te hopen zou ik deze vragen thuis gesteld hebben.

Gaande mijn leven heb ik ontzettend veel mee gemaakt. Het was voornamelijk erg duister. Een wereldje vol met duisternis en slechtheid. De zon scheen daar nooit. Maar gek genoeg scheen deze wel altijd in mijn hart. Want hoe duister het ook was, ik weigerde er kapot aan te gaan. Er moest namelijk meer zijn, dit alles was niet voor niks.

Ik wist na een lange struggle in rustiger vaarwater te komen en begon mij te verdiepen in mijn vragen. Zo intensief dat dit geregeld op een obsessie begon te lijken.

Ik onderzocht het Jodendom, het Christendom (ik volgde zelf een bijbelstudie in de kerk), het Boeddhisme, Hindoeïsme, New Age, Maya en zo nog veel meer. Ik heb gelukkig het vermogen om snel dingen te leren en in mij op te nemen. Dus ik vloog door alle literatuur heen als of ik jip en janneke las. Maar ondanks alle pracht die ik in vele zaken vond kon ik er geen bevredigende antwoorden in vinden die logica en feiten omschreven. Alles berustte op geloof en geloven is niet zeker weten. En daar kon ik geen vrede mee hebben.

“Ik onderzocht het Jodendom, het Christendom (ik volgde zelf een bijbelstudie in de kerk), het Boeddhisme, Hindoeïsme, New Age, Maya, het Satanisme en zo nog veel meer.”

Ik raakte teleurgesteld en begon mezelf af te vragen of ik er maar gewoon genoegen mee moest nemen met het feit dat ik mijn antwoorden nooit met zekerheid zou vinden, en me maar moest vasthouden aan wat ik voelde. Er was een rede van mijn en ons bestaan. Er bestond zeker een Schepper welke dit alles in controle had. Maar ondanks alle literatuur kwam ik niet verder dan dat.

Maar dan kom ik gek genoeg op een of andere manier bij het satanisme uit. En boy toen ging er een bizarre wereld voor mij open 😮 . Hoe dieper ik er indook hoe krankzinniger ik dacht te worden. Dit kon niet waar zijn. Alles wat ik ooit voelde betreffende de leugens en gezaghebbende zaken die ik om mijn heen dacht te hebben, bleken nog erger dan ik mij ooit had durven voor te stellen. De hele wereld in een web van pure evil. De wereld wordt geregeerd door pure evil.

Dit kon niet waar zijn. Ik ging twijfelen aan mijzelf. Ik had waarschijnlijk te lang doorgezocht. De obsessie was me naar de kop gestegen. Ik moest het nu echt los gaan laten.

“Je zou trouwens denken, waarom als je al deze wegen hebt onderzocht en bestudeerd, geen Islam? Voor wat sloeg je de Islam over?”

Ik was enorm bevooroordeeld betreffende de Islam. Ik kende in mijn omgeving vele “moslims”, maar aan de hand van hun gedrag noemde ik dit altijd, een uit de hand gelopen sekte. En moest het nu nog van het gedrag van “die moslims” af hebben gehangen, vrees ik dat ik nog altijd de zelfde mening zou hebben.

Maar gelukkig zijn God Zijn wegen ondoorgrondelijk. En bekeerde er out of the blue een vriendin van mij, welke mij heel nauw aan het hart stond, tot de Islam. Ik was daar compleet van onderste boven. Wat was er mis met haar?

“Mijn vriendin bekeerde zich out of the blue tot de Islam, wat was er mis met haar?”

Ik kon dit niet los laten en dook vervolgens de Islam in. En om een lang verhaal kort te maken. Alles wat ik voorheen had onderzocht, en gek genoeg, vooral het gedeelte van het satanisme en de wereld in de greep van, viel hier opeens allemaal op zijn plaats. Het was alsof ik jaren aan een stuk allemaal puzzelstukjes had verzameld, maar dit maakte het in een klap compleet en samenhangend. En heel belangrijk, logica, feiten en wetenschap. En dan heb ik het nog niet eens over de ontelbare wonderen gehad welke haarfijn en onomstotelijk staan omschreven..

Je zou nu denken dat ik gelukkig was. Eindelijk had ik mijn antwoorden. Geen twijfel meer mogelijk. De deur ging niet een stukje open, neen, hij stond wagenwijd open. Ik kon hier met geen mogelijkheid nog omheen.

Maar zo werkte dit niet voor mij. Natuurlijk was en ben ik gelukkig met “DE WAARHEID”, maar ik was een anarchistisch persoon en ik verafschuw wetten en gezag. Ik krijg het benauwd bij MOETEN. En nu moest ik mijn leven gaan aanpassen. Nu moest ik vele gewoontes gaan veranderen. Ik heb zelfs mijn werk op moeten geven. Want ik was in tussen ook raadslid van een plaatselijke politieke partij. Niet omdat ik daar in geloofde maar omdat ik het wilde ontmaskeren. LOL! 😀 Alleen gaan Islam en democratische politiek niet samen ongeacht mijn intenties.

Ik ben nu 7 jaar moslim Alhamdulillah, en nog altijd staat mijn overtuiging als een rots, onomstotelijk. Ik kan er met geen mogelijkheid omheen. En zou dit ook niet willen.

Maar inderdaad deels door mijn karakter welke heel eigenzinnig is, maar met name ook door mijn verleden, heb ik het nog altijd moeilijk met aanpassen aan de regels, de geboden en het gezag. En doet de boze rebel in mij het liefst nog altijd wat ik zelf wil.

Het blijft een struggle. Ik koos niet voor de Islam, ‘de Islam koos mij’.

Alhamdulillah, jullie Zuster (moeder van) Mohammed, Francis van Slooten

Ingezonden stukken zijn persoonlijk, en de opinie of zienswijze van de auteur weerspiegelt niet per definitie de visie of mening van Stichting Bekeerling.