Steeds meer moslims kunnen door ziekten niet meevasten met de rest van de moslims tijdens de Ramadan. Deze mensen worden helaas hierop vaak met een scheef oog aangekeken door de vastende moslims, wat voor onbegrip zorgt. Stichting Bekeerling vroeg haar volgers die niet met de Ramadan kunnen vasten of zij hun ervaringen met ons willen delen.
Salam aleikum allemaal, Ik ben een 21-jarig meisje en ik kan niet meedoen aan de ramadan… Mijn ziekte begon toen ik 15 jaar oud was en ik met mijn ouders op vakantie naar Marokko ben gegaan. Na het eten van besmet eten (met een dodelijke parasiet) ben ik ziekjes terug naar Nederland gekomen. Bij de huisarts heb ik antibiotica gehad vanwege mijn buikpijn. Na de kuur had ik nog steeds erge last van die buikpijn.
De parasiet
Na enkele onderzoeken bleek er een parasiet in mijn darmen te zitten. Na een zware anderhalf jaar van medicaties en bezoekjes aan verschillende doktoren, waaronder in het tropische ziekenhuis, gebeurde er een wonder. De parasiet was elhamdoulilah geheel uit mijn lichaam! Een nadeel was wel dat mijn darmflora geheel is aangetast en ik op vaste tijden moest blijven eten, om mijn darmen intact te houden. Hierdoor werd ook het vasten mij afgeraden door de dokter.
Het eten is moeilijk…
Ik vond het ontzettend moeilijk om te leven met het idee niet meer te mogen vasten. Mijn opa en oma die oud zijn kunnen het wel en ik een meisje van 21 kan het niet? Die gedachten bleef dan ook door mijn hoofd spoken. Ik voelde me ontzettend schuldig (en nog steeds) wanneer ik eet. Mijn vader was het er ook niet mee eens dat ik niet ging vasten. Hij wilde persé dat ik het toch probeerde, wat het voor mij alleen maar moeilijker maakte. Na een paar dagen gevast te hebben kwam ik erachter dat het echt niet ging. Mijn buik zette op en werd ontzettend hard. Ook de pijn was niet meer uit te houden. Ik heb de afgelopen jaren niet gevast, maar ik heb het ook niet verborgen. Als ik op mijn werk ben, of op school eet ik gewoon op de vaste tijdstippen en ik ga me niet verstoppen, aangezien ik niks heb om me voor te schamen. Wel ga ik uiteraard niet uit eten of in het openbaar op het terras zitten. Dat ik de ramadan (helaas) eet is iets tussen mij en mijn schepper.
“Ben ik deze mensen een verklaring schuldig? Zullen ze mij een foute moslim vinden?”
Moet ik het ze uitleggen?
De reacties die het in mijn omgeving zijn prima, alleen mijn vader had er in het begin moeite mee. Op school kijken andere Marokkanen me wel ooit raar aan als ze me zien eten, of ze gaan met elkaar praten dat ik voel dat het over mij gaat, daar word ik onzeker van. ‘Moet ik het ze uitleggen?’ Ben ik deze mensen een verklaring schuldig? Zullen ze mij een foute moslim vinden? Spookt er dan door mijn hoofd. Tijdens de ramadan eten is en blijft echt lastig, ik probeer nu dan ook om de dag mee te doen of een paar daagjes en elhamdoulilah lukt dat mij nu wel, of het gezond is? Dat weet ik niet maar het voelt wel goed om te vasten tijdens deze heilige maand.
Een zielloze Ramadan?
Een andere inzending luidde… Zonder de inname van Ritalin kan ik niet normaal presteren in het dagelijks leven. Ik mis het vasten heel erg en merk dat ik het nodig heb net zoals iedere moslims eigenlijk wilt vasten. De ‘ziel’ is uit de Ramadan, lijkt het wel. Alhamdulillah.
Door ziekte uitgeschakeld
Salaam Alaykum Wa Rahmatullah Wa Barakatuhu, Ik ben Broeder Kwekkeboom, 30 jaar, getrouwd, 4 kinderen alhamdulillah en in 2011 bekeerd tot de Islam. Ik zal uitleggen waarom ik niet kan/mag vasten in de ramadan. Ik trouwde in 2008, toen begon het te rommelen in mijn lijf. Ik had altijd al lichte astma en gebruikte per jaar 1x een puffer. Niks aan de hand verder. Ik was gezond, deed aan vechtsport en zou binnenkort mijn eerste wedstrijden gaan vechten. 1 week voor mijn huwelijk kreeg ik een longinfectie, ik was benauwd en moest veel hoesten. Van de dokter kreeg ik een stootkuur prednison. Na deze kuur ging alles weer prima voor een tijdje. Echter kwam het iedere maand terug en moest ik iedere keer een stootkuur prednison krijgen.
“Door het ziek zijn, kon ik niet werken en ontstonden er schulden. Uiteindelijk na een aantal jaar ben ik arbeidsongeschikt verklaard door het UWV.”
Na een paar maanden volgde de eerste ziekenhuisopname. Zo ging ik van 2008 tot 2010 ziekenhuis in en uit. Echte opnames met prednison via een infuus. Ook bleek ik nogal allergisch te zijn voor het een en ander en kreeg ook desensibilisatie kuren om de allergische reacties te onderdrukken. Daarnaast heb ik 2 keer een periode van 3 maanden longrevalidatie gedaan omdat mijn longfunctie was gezakt naar 38%! Deze opnames hielpen niet veel en als ik wat conditie had opgebouwd kreeg ik weer een infectie en zakte ik terug. Het waren een aantal hopeloze jaren waarin ik ook in een scootmobiel terecht kwam omdat ik zelf kleine afstanden niet meer kon belopen. Door de vele prednison kuren (krijg je vreetkicks van) kwam ik in die periode ook 30KG aan!. Er was niks meer over van mijn vechtsport conditie.
Alhamdulillah kon ik op alle steun rekenen van mijn vrouw, ze heeft me er doorheen gesleept. Door het ziek zijn, kon ik niet werken en ontstonden er schulden. Uiteindelijk na een aantal jaar ben ik arbeidsongeschikt verklaard door het UWV. Dit kwam omdat ik naast de Refractaire Astma (zo noemt de longarts het) ook last kreeg van depressies, automutilatie (waarvoor ik ook meerdere keren opgenomen ben in het ziekenhuis op de PAAZ afdeling). Ik kreeg nog een auto-immuunziekte namelijk de ziekte van Crohn. Een darmziekte. Dat gaat gepaard met veel bloedverlies, ontstekingen in de darmen en veel toiletbezoeken ca. 10x per dag en vele colonscopieëen om de ziekte bij te houden.
Toch proberen mee te vasten
Ik probeerde in die tijd de vasten als het ramadan was maar ik kreeg er nog meer klachten van dan ik al had. Toen ben ik voor raad naar de huisarts geweest en wees me erop dat het niet goed zou zijn als ik zou vasten. Daar ga je dan mee akkoord maar niet graag. Ik kreeg een andere longarts want de mijne ging met pensioen en die nieuwe arts stelde voor om prednison en antibiotica standaard te gaan gebruiken als onderhoud. Alhamdulillah, Masha ALLAH. Dit was het antwoord voor mijn luchtweg problemen. Mijn functie steeg naar 69%! En blijft daar nu stabiel op. Ik heb het nog wel vaak benauwd maar dan neem ik 1 pilletje prednison extra en na een dag is het ver over. Geen langdurige prednisonkuren meer. Wel heb ik 4x per dag medicatie nodig, totaal zo’n 20 pillen en 4 puffers die ik moet innemen om mij op dit niveau stabiel te houden. Ik kan wat lopen, ben uit de scootmobiel en kan af en toe een balletje trappen met mijn zoontjes. Ondanks dat ik alle medicatie heb blijf ik natuurlijk benauwd, heb ik pijn en moet ik vaak naar het toilet per dag. Maar het is acceptabel. Ik vast niet omdat ik dan weer zieker wordt, ik heb het er soms moeilijk mee dat mijn gezin wel vast maar ik niet. Ik betaal Fidyah aan een goed doel ieder jaar. In Sha ALLAH, komt er een tijd dat ik omwille van ALLAH Azzawajal weer kan vasten.
Ziektes en het vasten?
De meeste geleerden, inclusief de vier imams, zijn van mening dat het voor een zieke persoon niet toegestaan is het vasten in de Ramadan te verbreken, behalve als de ziekte hevig is.
Wat met een hevige ziekte bedoeld wordt, is:
- 1. De ziekte verergert door het vasten
- 2. Het herstel vertraagt door het vasten
- 3. Het vasten veroorzaakt intense ontbering. Ook al maakt het de ziekte niet erger of stelt het herstel niet uit.
- 4. De geleerden benoemen ook degenen die vrezen ziek te wórden door het vasten.
Hoe zit het met de drie soorten ziektes en het vasten? Op Al-Yaqeen lezen we er het volgende over:
Ten eerste: ziektes die geen invloed hebben op het vasten. Zoals een lichte vorm van verkoudheid, een lichte vorm van hoofdpijn, een lichte vorm van kiespijn en dergelijke. In dit geval is het niet toegestaan om het vasten te verbreken. Ondanks dat sommige geleerden dit wel hebben toegestaan op basis van het volgende vers (interpretatie van de betekenis):
“..maar wie ziek is..” (Soerat al-Baqarah: 185)
Maar we zeggen dat deze regelgeving gebaseerd is op een reden, namelijk dat het niet vasten gemakkelijker is. Als dit het geval is, dan zouden we zeggen dat het niet vasten beter is. Echter, wanneer het vasten geen invloed op hem heeft, dan is het niet toegestaan om het vasten te verbreken en is hij verplicht om te vasten.
Ten tweede: ziektes die het vasten moeilijk maken voor de zieke persoon, maar hem niet schaden. In dit geval is het Makroeh voor hem om te vasten en is het Soennah om zijn vasten te verbreken.
Ten derde: ziektes die het vasten moeilijk maken voor de zieke persoon en hem schade berokkenen. Zoals iemand met een nierziekte, diabetes en soortgelijke ziektes waar vasten schadelijk is. In dit geval is het Haraam om te vasten.
Zo zien we sommige Moedjtahidoen (ijverige mensen) en zieke mensen een fout maken wanneer zij vasten, terwijl dit moeilijk voor hen is. En dit brengt hen schade toe. Zij weigeren vervolgens om het vasten te verbreken.
Wij zeggen hierover dat zij zich vergissen, omdat zij weigeren de vriendelijkheid van Allah, de Verhevene, te accepteren en de Toestemming die Hij hen heeft gegeven te aanvaarden. En zij brengen zichzelf schade toe, terwijl Allah zegt (interpretatie van de betekenis):
“En dood julliezelf niet.” (Soerat an-Nisaa’: 29)