Imaam Ibnul Jawzi (رحمه الله) schreef een boek over de deugden van Imam Ahmad (رحمه الله) waarin hij een prachtig verhaal verteld dat ons het belang leert van regelmatige adhkaar (gedenkingen).
Op een dag was hij (Imam Ahmad) op reis naar ash-Shaam en onderweg stopte hij bij een Masjid om de nacht door te brengen. De bewaker van de Masjid vertelt hem: “Je moet eruit komen, de Masjid gaat nu sluiten”. “Ik heb nergens om te gaan,” zei Imam Ahmad. “Ukhruj .. eruit!,” zei de bewaker. Nu zou Imam Ahmad gezegd kunnen hebben: “O broeder, ik ben Imam Ahmad,” maar dat deed hij niet. In plaats daarvan رحمه الله pakte hij zijn spullen en ging slapen op de trappen van de Masjid. De bewaker kwam naar buiten en vertelde hem om van de trappen te stappen en ergens anders te gaan. Imam Ahmad wist niet wat te doen…
Deze bewaker pakte vervolgens Imam Ahmad bij zijn benen en sleepte hem naar het midden van de straat en liet hem op de grond vallen.
Een bakker die een bakkerij aan de overkant had zag Imam Ahmad, zonder te weten wie hij was, en zei: “U kunt vanavond in mijn bakkerij verblijven. Ik heb nog wat werk te doen dus kunt u hier slapen.” Zo opent hij de weg voor hem.
Imam Ahmad (رحمه الله) observeert de bakker terwijl hij aan het werk was. De invoering van de deeg, waardoor het daarna in de oven wordt gestopt, en door elke stap van het proces zoals kneden, vormen, bakken enz. zegt de bakker:
‘SubhanAllaah, Alhamdulillah, Laa ilaaha ill Allah, Allahu Akbar …’
‘SubhanAllaah, Alhamdulillah, Laa ilaaha ill Allah, Allahu Akbar …’
‘SubhanAllaah, Alhamdulillah, Laa ilaaha ill Allah, Allahu Akbar …’
De hele nacht, maakt hij tasbeeh van Allah سبحانه وتعالى.
Imam Ahmad is geschokt. Denk er eens over na hoe snel mensen moe worden van tasbeeh, maar deze man is voortdurend bezig met het doen van dhikr op zijn werkplek! Dit is niet eens Tahajjud of I’tikaaf of iets dergelijks. Hij vraagt hem dan, “Hoe lang ben je in deze situatie geweest?” Hij zegt: “Welke situatie? ” Het maken van tasbeeh van Allah,” zei hij.
“Mijn hele leven”, zei de bakker.
Imam Ahmad vraagt hem een tweede vraag. ‘Wat heb je als gevolg van al deze tasbeeh die je maakt gezien van Allah? ”
“Ik heb nooit een du’a aan Allah gevraagd voor alles, behalve dat Hij mijn dua verhoorde, ‘zei de bakker.
Imam Ahmad zei: “SubhanAllaah! Je hebt nooit een du’a aan Allah gevraagd voor alles, behalve dat Hij dit gaf aan u?”
En de bakker herhaalde… “Ik heb nooit een du’a aan Allah gevraagd voor alles, behalve dat Hij het gaf aan mij… behalve één ding.”
Imam Ahmad (رحمه الله) zei: “En wat is dat?”
Hij zei: “Een kans om Imam Ahmad te zien!”
Imam Ahmad (رحمه الله) werd hierdoor tot tranen gebracht. Hij omarmt deze man en zegt:
“SubhanAllaah… Hier is de wonder van Allah! Hij bracht u Ahmad, door hem te laten slepen door zijn voeten naar uw bakkerij.. als het niet voor jou was kon ik hebben geslapen in alle rust in de Masjid “.
اذكر ربك في نفسك تضرعا وخيفة ودون الجهر من القول بالغدو والآصال ولا تكن من الغافلين
“En gedenk jouw Heer in jezelf, met nederigheid en vrees, en zonder luidruchtigheid van woorden, in de ochtend en in de avond en behoor niet tot de achtelozen.” Surah Al- A’raaf 7: 20