Welke feestdagen heb je binnen de Islam? Dit is de centrale vraag op deze pagina.
De Profeet (vrede en zegeningen zij met hem) zei het bovenstaande tegen de mensen in Medina toen hij in Medina aankwam. Zij hadden toen twee andere dagen waarop zij feest hadden. (Abu Dawud, sahih)
De dag van Al-Fitr wordt ook wel Eid Al-Fitr genoemd, het kleine feest en het staat jammer genoeg ook bekend als het ‘Suikerfeest’. Eid Al-Fitr vindt plaats op de eerste dag van de islamitische maand Shawwal, meteen na de maand Ramadan en duurt één dag.
De dag van Al-Adha wordt ook wel Eid Al-Adha genoemd, het grote feest, het Offerfeest of het “Slachtfeest” onder de meeste niet-moslims. Eid Al-Adha begint op de tiende dag van de maand Dhul-Hijjah (de maand waarin de hadj plaatsvindt) en duurt drie dagen.
De Islam kent dus 2 feestdagen. Een speciale dag in de Islam is de vrijdag.
Aid al-fitr (ied-oel-fitr, Eid ul Fitr) is één van de twee feestdagen van de moslims. Het wordt in het Nederlands vaak aangeduid als het suikerfeest, al is deze benaming eigenlijk onjuist, want hoewel eten en suiker op deze dag zeker genuttigd wordt, draait deze dag niet om suiker. Eid al-fitr is het feest dat aan het einde van de maand Ramadan gevierd wordt, nadat de maand Ramadan ten einde gekomen is. Van de twee feesten wordt deze Aid ook wel de ‘kleine Aid’ genoemd.
De benaming “Suikerfeest”:
De benaming van deze feestdag in het Nederlands is echter nogal problematisch. Veel moslims gebruiken namelijk de term Suikerfeest, die ook door de niet-moslims is overgenomen. Deze term is letterlijk vertaald vanuit het Turkse Şeker Bayramı. De benaming Suikerfeest geeft een onjuist beeld van waar dit feest voor staat. Het gaat namelijk niet slechts om het eten van zoetigheden. Daarnaast vindt dit begrip zijn oorsprong in het secularisme dat in Turkije ontstond na de val van het Ottomaanse Rijk en waarbij de religie zoveel mogelijk naar de privésfeer teruggebracht werd. ‘Îed ul-Fitr werd in eerste instantie Ramazan Bayramı (Ramadân-feest) genoemd, maar onder de secularisatie van Turkije veranderde dit naar Şeker Bayramı, waardoor de religieuze associatie met het feest in ieder geval in de benaming van het feest verdween.
‘Îed ul-Fitr staat, als we het bekijken vanuit de Arabische taal, voor iets anders. Al-Fitr komt namelijk van het woord ‘al-Iftâr’, ‘de eerste maaltijd’ of ‘het ontbijt’. Dit woord is weer afgeleid van het werkwoord ‘fatara’, voor ‘ontbijten’. Deze term wordt ook gebruikt voor de maaltijd die het vasten verbreekt. ‘Îed ul-Fitr is dus het feest waarbij de moslim zijn/haar vasten verbreekt door gedurende de dag te eten en te drinken. Het gebruik van een term als Suikerfeest zorgt er wellicht voor dat de kennis van de ware essentie van de feestdag verloren gaat. Hoe vaak horen wij nu al niet-moslims in onze omgeving zeggen: “Oh, bijna Suikerfeest, dan eten jullie toch de hele dag suiker en zoetigheden?” Natuurlijk is dit een onderdeel van de festiviteiten, maar er komt natuurlijk veel meer bij kijken. Het is te vergelijken met het benoemen van kerst als ‘kalkoenfeest’ of Pasen als ‘eierenfeest’.
Laten we om deze redenen terug keren naar de werkelijke benaming: Eid al-Fitr.
Na een maand van vasten, nachtgebed en allerlei andere aanbiddingen nemen wij afscheid van de gezegende maand Ramadan. Hopend dat Allah de meest Verhevene onze daden heeft geaccepteerd en onze zondes heeft vergeven.
We gaan nu verder in op een aantal regelgevingen met betrekking tot deze grote dag.
Zakaat-ulfitr: Iedere moslim, die daartoe in staat is, dient de Zakaat-ulfitr uit te hebben gegeven vóór het ‘Iedgebed. Zodat ook de armen op deze dag de vreugde van de moslims delen. En als goedmaking van onze tekortkomingen gedurende het vasten. Deze Zakaat-ulfitr bedraagt drie kilo aan voedsel (bestaansmiddelen) wat gewoonweg wordt genuttigd in het land. In Marokko volstaat bijvoorbeeld drie kilo aan graan. Deze zakaat geef je uit voor jezelf en de mensen die jij onderhoudt. Bestaat jouw gezin uit vrouw en drie kinderen, dan geef je voor vijf mensen uit.
Zakaat-ulfitr dient als eten te worden uitgegeven en niet als geld. Aangezien dat het bevel van de profeet sallaa allaaho ‘alaihi wa sellam is.
Wel is het toegestaan om iemand geld te geven zodat hij daar eten mee koopt om het vervolgens te verdelen onder de armen. Deze Zakaat-ulfitr mag vanaf twee dagen vóór ‘Ied worden uitgegeven. Oftewel de 28e van Ramadan (rond half juli 2015). En uiterlijk tot aanvang van het ‘Iedgebed.
Takbeer: Het is aanbevolen om veel Takbeer te doen vanaf zonsondergang van de laatste dag van Ramadan, zoals Allah zegt:
“En maakt het aantal (dagen van Ramadan) af en prijst Allah’s Grootheid omdat Hij jullie leiding schonk ..” [2:185]
We prijzen Allah’s grootheid o.a. onderweg naar de moskee en wachtend op het ‘Iedgebed. Je zegt bijvoorbeeld:
اللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ، اللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ وَلِلَّهِ الْحَمْدُ
(Allaaho akbar, Allaaho akbar, Laa ilaaha illallaah. Allaaho akbar, Allaaho akbar wa lillaahilhamd)
Deze Takbeer eindigt met aanvang van het ‘Iedgebed.
‘Iedgebed: Verder dient de moslim het ‘Iedgebed bij te wonen. Ook is het sterk aanbevolen voor de vrouw vanwege het specifieke bevel van de profeet salla allaaho ‘alaihi wa sellam daartoe.
Dit geldt ook voor de menstruerende vrouw als het gebed buiten de moskee wordt gehouden, zoals in een open lege vlakte. Wel moet zij dan afstand houden van de plaats waar het gebed plaatsvindt. Aangezien de menstruerende vrouw de moskee niet mag betreden.
Het is aanbevolen (sunnah) om vóór vertrek naar het ‘Iedgebed wat dadels te nuttigen, het beste is een oneven aantal. [al-Boecharie]
Er kan ook iets anders dan dadels worden genuttigd, waar het om gaat is dat de moslim niet alsof hij vastende is het ‘Iedgebed bijwoont.
Ook is het sunnah om op de terugweg van de moskee naar huis een andere weg te nemen dan de heenweg. [al-Boecharie]
Bekeerde broeders en zusters: Houd rekening met onze bekeerde broeders en zusters zodat ook zij de ‘Ied als een bijzondere dag ervaren.
Het is niet gepast dat “wij” gezellig met onze familie zitten en dat zij deze dag alleen doorbrengen. Gedenk dat een moslim blijdschap brengen één van de meest geliefde daden bij Allah is.
Zes dagen Shawwaal: Verder is het sterk aanbevolen om zes dagen van de maand Shawwaal (de maand na Ramadan) te vasten. Maar wel nadat eventuele gemiste dagen van Ramadan zijn ingehaald.
De profeet salallaaho ‘alayhi wa sallem zegt over de verdienste hiervan:
“Wie Ramadan vast en vervolgens zes dagen van Shawwaal, dan is het net alsof hij een jaar heeft gevast.” [Sahih Moslim]
Deze zes dagen hoeven niet perse achtereenvolgend te worden gevast, het mag ook worden verdeeld over de maand Shawwaal.
Lering: De gelovige is alert en waakzaam en gaat niet zoals de meeste mensen onachtzaam door het leven. Maar neemt momenten voor bewustwording en bezinning. Hij trekt lering en lessen uit het leven, en zo ook uit de maand Ramadan.
Deze maand die we gister nog met open armen verwelkomden en ons binnenkort alweer zal verlaten. Alsof deze nooit heeft plaatsgevonden.
Zo is het ook met ons leven. Voordat we het door hebben, komt er een einde aan en zal het zijn alsof deze nooit heeft plaatsgevonden. Hoeveel velen ook hebben genoten en anderen hebben geleden.
Dat zal er dan niet meer toe doen, het enige wat dan zal gelden is: wat heb je met jouw leven gedaan? Heb je de zin van het leven begrepen of heb je jezelf laten verleiden en misleiden?
Na de Ramadan: Weet dat we afscheid nemen van deze gezegende maand, maar niet van de aanbidding!
De moslim gaat door met het aanbidden van Allah tot aan de dood. Zoals Allah zegt:
“En aanbidt jouw Heer totdat het zekere (de dood) tot jou komt.” [15:19]
En omdat wij niet weten wanneer de dood ons komt, moeten wij continu bezig zijn met hetgeen Allah tevreden stelt.
Wees niet van degenen die na de Ramadan terugvallen in het verwaarlozen van het gebed en andere verplichtingen. Maar wees standvastig met het praktiseren van jouw geloof.
Beste broeders en zusters:
De ‘Ied is een dag van familiebezoek, samenhorigheid en gezelligheid. Het is ook een mooie gelegenheid om geschillen en conflicten bij te leggen. De beste is degene die het initiatief neemt ook al is hij van mening dat de andere fout zit, al is het slechts met een berichtje waarin je de betreffende met de ‘Ied feliciteert.
De ‘Ied is een dag van vreugde, en dat mag je laten blijken door je beste kleding te dragen, cadeautjes te geven, allerlei lekkers in huis te halen en de kinderen te verwennen. En door elkaar te omhelzen en te begroeten met woorden als taqabbala Allaaho minnaa wa minkom.
Vergeet niet dat de ‘Ied een dag is van dankbaarheid aan Allah. Onze Barmhartige Heer die het vasten en andere aanbiddingen voor ons makkelijk heeft gemaakt en ons van ontelbare gunsten voorziet.
Tot slot wensen wij iedereen alvast een gezegende ‘Ied toe en vraag ik Allah de meest Barmhartige om ons geluk te schenken in dit wereldse leven en in het hiernamaals.
Moge de vrede en zegeningen van Allah over onze profeet Mohammed, zijn familie en zijn Metgezellen zijn.
Stuur deze informatie door; “Wie aanspoort tot het goede, heeft dezelfde beloning als degene die ernaar handelt.” [Sahih Moslim]
Abulfadl, student aan de Universiteit van Medina. Saudi Arabië.
Op de tiende dag van de Islamitische maand “Dhul Hijja”, na voltooiing van de Hadj vindt de ‘Grote Aid’ plaats. Aid ul Adha, ook wel het ‘offerfeest’ genoemd onder de Nederlanders, is een feest dat drie dagen duurt. Op de eerste dag van de Aid wordt er zoals bij het Aid ul Fitr, een gezamenlijke Aid-gebed verricht. Tevens vindt er een Khotba (preek) plaats na het Aid-gebed.
Meer uitleg over het Offerfeest- Eid-oel-Adha:
Het Islamitische Offerfeest, Eid-oel-Adha, is een grote viering dat in de hele Islamitische wereld wordt gevierd als een herdenking aan de Profeet Ibrahiem (Abraham) 3alayhi Salaam.
Zijn overgave aan Allah was zo groot dat hij bereid was om zijn zeer geliefde zoon te offeren voor God. In de Islamitische geloofsleer staat Ibrahiem (Abraham) bekend als symbool voor “overgave aan Allah”.
Het Offerfeest wordt gevierd op de tiende dag van de Islamitische maand dhoe-l- hiddjah. Omdat de Islamitische kalender tien of elf dagen minder telt dan de Gregoriaanse kalender (355 dagen i.p.v. 365), is het zo dat het Offerfeest (en ook al de andere belangrijke Islamitische dagen) ieder jaar ongeveer tien dagen vroeger valt dan het jaar voordien. Iedere familie die daartoe de middelen heeft om een schaap of een ander voorgeschreven dier te slachten, doet dit ook en verdeelt het vlees onder familieleden en armen.
De oorsprong van het Offerfeest:
Net zoals in het Christendom en het Jodendom wordt de Profeet Ibrahiem (Abraham) gezien als een belangrijke Boodschapper in de Openbaringen van Allah.
Het offerfeest is ontstaan naar aanleiding van een gebeurtenis ten tijde van de Profeet Ibrahiem (Abraham). Ibrahiem (Abraham) wenste zeer graag een kind. Hij bad meermaals tot Allah om zijn wens vervuld te zien. Hij beloofde Allah zelfs om het eventueel te offeren, zo graag wou hij een kind. Dat gebeurde ook en hij kreeg een zoontje die hij Ismael (3alayhi Salaam) noemde.
De Profeet Ibrahiem (Abraham) vergat zijn belofte aan Allah, tot op een nacht Ibrahiem een droom/visioen kreeg, waarin hij door Allah werd opgedragen zijn meest geliefde op te offeren (zijn meest geliefde was zijn zoon Ismael).
Ibrahiem (Abraham) vertelde dit aan zijn vrouw. Haar geloof in Allah was zo sterk dat ze het met hem eens was. Toen hij het aan Ismael vroeg, zei deze: “zoals Allah dat wil”. Hij was het ook hiermede eens geworden.
De dag van het offer bracht Ibrahiem zijn zoon naar een hoog gelegen plek. Toen Ibrahiem op het grote moment het mes pakte om zijn zoon te offeren, hield (Engel) Djibriel zijn hand vast.
Toen zei Allah: “Jij hebt de droom waargemaakt” en vroeg hem om een dier te offeren, in plaats van zijn zoon Ismael.
“Dan gaven Wij hem de blijde tijding van een verdraagzame zoon. En toen deze de knapenleeftijd bereikte, zei hij: “O mijn lieve zoon, ik heb in een droom gezien, dat ik u heb te offeren. Zie, wat zegt gij daarvan?” Deze antwoordde: “O mijn vader, doe zoals u bevolen is, gij zult mij, indien Allah het wil, zeker geduldig vinden.” En toen zij zich beiden aan (Gods bevel) hadden onderworpen, en hij hem plat op zijn voorhoofd had gelegd, riepen Wij hem toe: “O Abraham, Gij hebt de droom reeds vervuld. Zo belonen Wij inderdaad degenen, die goed doen. Dit was voorzeker een grote beproeving. En Wij verlosten hem door een groot offer. En Wij lieten voor hem onder de komende geslachten (de groet): “Vrede zij met Abraham.” (Qor’aan Soerah 37 ayaat 101 t/m 109)
Na deze gebeurtenis werd het een Islamitische traditie om ieder jaar op deze dag een offer te schenken voor Allah. Uiteraard was het niet de bedoeling van Allah om Ismael te laten offeren. Het was eerder een test voor Ibrahiem (Abraham), die hij dan ook heeft doorstaan. In verband met dit staat het volgende in de Qor’aan:
“Hun vlees noch hun bloed bereikt Allah, doch uw godsvrucht bereikt Hem. Aldus heeft Hij hen aan u dienstbaar gemaakt, opdat jij Allah mag verheerlijken wegens hetgeen waartoe Hij u heeft geleid.
En geef blijde tijding aan de goeden (Qor’aan Soerah 22 aya 37)
“Zeg: “Wat mij betreft, mijn Heer heeft mij op het rechte pad geleid – een goed geloof, de godsdienst van Abraham, de oprechte. En hij behoorde niet tot de afgodendienaren. Zeg: “Mijn gebed en mijn offer, mijn leven en mijn dood zijn gewijd aan God, de Heer der Werelden. Hij heeft geen gelijken. Zo is mij bevolen en ik ben de eerste der Moslims. Zeg: “Zal ik een andere Heer begeren …” (Qor’aan Soerah 6 aya 161 t/m 163)
Het hoofddoel waarom men Moslims toestond het dierenoffer te blijven brengen, bestond erin deze traditie in een instelling van liefdadigheid om te vormen. Al de ayaat (verzen) van de Qor’aan die over dit onderwerp gaan, eindigen met de voorwaarde dat het vlees moet dienen om de armen en behoeftige te voeden.
“Opdat zij van hun voordeel getuigenis afleggen en de naam van Allah uitspreken gedurende de vastgestelde dagen over het vee waarvan Hij hen heeft voorzien. Eet dan daarvan en spijzigt de behoeftige in nood. (Qor’aan Soera 22 aya 28)
En de kamelen (om te offeren) hebben Wij voor jullie gemaakt als behorend tot de gewijde Tekenen van Allah, daarin is goeds, voor jullie. Spreekt daarom de Naam van Allah over hen uit als zij in rijen staan (om geslacht te worden). En wanneer zij op hun zij vallen, eet dan van hen en voedt wie daar nederig om vraagt en de bedelaar. Zo hebben Wij ben aan jullie dienstbaar gemaakt. Hopelijk zullen jullie dankbaar zijn. (Qor’aan Soerah 22 aya 36)
En Allah weet het best.
Helaas zijn er moslims die andere (culturele) feesten tot een religieuze feest willen maken. Het belangrijkste voorbeeld hierbij is de zogenaamde “Aid Mawlid Nabawi”, oftewel de “geboortedag” van onze Profeet.
“Het oordeel betreffende de viering van de geboortedag van de Profeet (vrede zij met hem)“
“Weerlegging van de argumenten van degenen die de geboortedag vieren”
Tot de innovaties van deze tijd behoort datgene wat de viering van de profetische geboortedag (al-mawlid an-nabawie) wordt genoemd. De onwetenden onder de moslims en de misleidende geleerden vieren in de maand Rabie’ al-Awwal (de derde maand van de islamitische kalender) van elk jaar de geboortedag van de Boodschapper Mohammed (moge Allah hem prijzen en beschermen).
Sommigen van hen houden deze viering in de moskeeën. Anderen houden deze in de huizen of op plaatsen die speciaal hiervoor zijn gereserveerd. Deze worden bijgewoond door vele mensen van onder de grote massa en het gewone volk. Zij imiteren hiermee de christenen, die de viering van de geboortedag van Jezus (moge Allah hem prijzen en beschermen) innoveerden.
Naast het feit dat deze viering (door de moslims) een innovatie en een imitatie van de christenen is, is het meestal zo dat deze niet vrij is van zaken van afgoderij en verdorvenheid. Hiertoe behoort het zingen van gedichten die overdrijvingen bevatten met betrekking tot de Boodschapper (moge Allah hem prijzen en beschermen), zozeer dat zij hem buiten Allah aanroepen en om redding smeken. Dit terwijl de Profeet (moge Allah hem prijzen en beschermen) het verbood om te overdrijven in het prijzen van hem. Hij zei:
“Overdrijf niet in het prijzen van mij, zoals de christenen overdreven in het prijzen van de zoon van Maryam (Maria). Zeker, ik ben enkel een dienaar. Zeg dus: de dienaar van Allah en Zijn Boodschapper.”
(Sahieh al-Boekhaarie)
Ook kan het zijn dat in deze vieringen gemeenschappelijke muzikale liederen, het slaan op de trommels en andere zaken voorkomen van de geïnnoveerde praktijken van de Soefies. Bovendien kan het voorkomen dat de mannen en vrouwen zich onder elkaar mengen in deze vieringen, wat een oorzaak is voor de verleiding en het vallen in de gruweldaden.
Zelfs als deze viering vrij zou zijn van deze verboden zaken en men zich zou beperken tot het samenkomen, het nuttigen van voedsel en het uiten van vreugde – zoals zij beweren: dan nog is het een nieuwigheid en een innovatie.
“Iedere nieuwigheid (in de religie) is een innovatie en iedere innovatie is een dwaling.”
(Aboe Daawoed: 4607, at-Tirmidhie: 2676)
Tevens kan deze viering ervoor zorgen dat deze zich ontwikkelt en dat hierin de verderfelijke zaken plaatsvinden die in de andere vieringen plaatsvinden.
Wij hebben gezegd dat deze viering een innovatie is, omdat deze geen basis heeft in het Boek, de Soennah en de handelingen van de Vrome Voorgangers en de begunstigde generaties. Deze werd echter pas na de vierde eeuw na de emigratie geïntroduceerd door de Sjiitische Fatimiden.
Imam Aboe Hafs Taadj ad-Dien al-Faakahaanie (moge Allah hem genadig zijn) zegt:
“Vervolgens: een groep gezegenden heeft meerdere malen gevraagd over de bijeenkomsten die door sommige mensen worden gehouden in de maand Rabie’ al-Awwal, welke zij mawlid noemen; hebben deze een basis in de religie? Zij verzochten om een duidelijk en stellig antwoord. Dus zeg ik – en bij Allah ligt het succes:
Ik ken voor deze mawlid geen basis uit het Boek noch uit de Soennah. Noch is het praktiseren hiervan overgeleverd van één van de geleerden van de moslimgemeenschap: zij die het voorbeeld zijn in de religie en die vasthouden aan de overleveringen van de vroegeren. Integendeel, deze mawlid is een innovatie die uitgevonden werd door de lammelingen en een begeerte waarmee de gulzigaards rijk zijn geworden.”
(Al-Mawrid fie ‘Amal al-Mawlid)
Shaykh al-Islaam Ibn Taymiyyah (moge Allah hem genadig zijn) zegt:
“Hetzelfde geldt voor het nemen van de geboortedag van de Profeet (moge Allah hem prijzen en beschermen) als feestdag, wat door sommige mensen gedaan wordt; dit gebeurt of uit imitatie van de christenen in de geboorteviering van Jezus (moge Allah hem prijzen en beschermen), of uit liefde voor en verheerlijking van de Profeet Mohammed (moge Allah hem prijzen en beschermen). Dit terwijl de mensen van mening verschillen over de datum van zijn geboorte.
Deze mawlid is iets wat de Voorgangers niet gedaan hebben. Als deze een volstrekt goede zaak zou zijn of een zaak die grotendeels goed is, dan zouden de Voorgangers (moge Allah tevreden met hen zijn) ons hierin zijn voorgegaan. Zij hadden namelijk een grotere liefde voor en verheerlijking van de Profeet (moge Allah hem prijzen en beschermen) dan wij en zij waren meer uit op het goede.
De liefde voor en verheerlijking van de Profeet (moge Allah hem prijzen en beschermen) wordt echter uitgedrukt in:
Dit is de weg van de allereerste voorgangers van onder de Moehaadjiroen (Emigranten), de Ansaar (Helpers) en degenen die hen op de beste wijze opvolgden.” (Iqtidaa- as-Siraat al-Moestaqiem: 2/615)
Over de verwerping van deze innovatie zijn er boeken en verhandelingen geschreven, zowel oude als nieuwe. Naast het feit dat deze viering een innovatie en imitatie van de ongelovigen is, leidt deze ertoe dat er andere geboortevieringen worden uitgevoerd; zoals de geboortevieringen van ‘heiligen’, leraren en leiders. Al met al opent deze viering vele deuren naar het kwade.
Door: Shaykh Saalih ibn Fawzaan al-Fawzaan
Bron: Ta’rief al-Bid’ah wa Bayaan Anwaa’ihaa wa Ahkaamihaa/De Innovatie in de Religie