Als Amerikaanse vrouwen zijnde hebben velen onder ons een idee van wat feministen zijn; freelancende vrouwen met alle seksuele vrijheden van de wereld. Maar dit is precies het probleem met Amerikaanse feminisme; het draait allemaal om seks en de bevrijding van onze lichamen. Zaken als abortus en anticonceptie zijn zeker een onderdeel van deze vrijheid, maar in de hedendaagse maatschappij heeft dit gevecht een andere wending genomen.
Hippe feministische campagnes als “Free The Nipple” stimuleren slechts onnozel gedrag met gebrek aan respect voor ons eigen lichaam wat ertoe leidt dat iedereen om ons heen ons lichaam ook niet respecteert. Als wij als vrouwen gerespecteerd willen worden en serieus genomen willen worden genomen in hetgeen we doen moeten we kijken naar een nieuwe bron; moslimvrouwen. Moslimvrouwen, evenals moslimmannen, zien ieder lichaam als een heilige tempel, met name het vrouwelijk lichaam. In tegenstelling tot het blootgeven van henzelf, gebeurt dit door bescheidenheid. Als we denken aan de moderne feministen moeten we uit de buurt van de nieuwe Amerikaanse trends blijven en kijken naar wat we altijd hebben gezien als iets tegenstrijdigs; moslimfeministen.
Stichting Bekeerling Blog code template
UW INTERESSE GEWEKT?Like ons op Facebook! 
In tegenstelling tot de populaire Amerikaanse opvattingen heeft de Islam een cultuur en geschiedenis van empowerment van vrouwen. In de Koran, die gezien wordt als Gods openbaring aan de Profeet Mohammed, worden mannen en vrouwen beschreven als gelijkwaardig in alledaagse handelingen en verantwoordelijkheden. Als het gaat om familie, liefdadigheid, kinderen, seks, en nog veel meer, hebben een man en een vrouw dezelfde plichten en dat is om verder te gaan op het rechte pad.
Eerdere Islamitische vrouwen hielden dit idee levend. De eerste moslima was Khadija, Profeet Mohammed’s eerste vrouw. Zonder haar invloed, was de Islam misschien niet zo succesvol verspreid. Khadija was een zakenvrouw en een landeigenaresse in Arabië. Toen Mohammed openbaringen ontving, verzekerde Khadija hem dat hij niet gek werd maar dat hij de uitverkorene was. Het was Khadija die Mohammed ertoe aanzette om te luisteren naar Allah en de Engelen die met hem probeerden te communiceren en dat hij niet bang moest zijn. Het was Khadija dat Mohammed de steun en het vertrouwen gaf in zijn ontwikkeling als Allah’s laatste profeet. Khadija, een vrouw, was de kracht die de Islam volledig tot bloei liet komen. Alleen al dit voorbeeld geeft een idee op hoe ware moslim vrouwen zijn; openhartig, gedreven, zeker en moedig, de belichaming van een feministe.
Dus het is geen verrassing om te zien dat moslimvrouwen vandaag de dag zichzelf vormen naar deze prominente vrouwelijke figuren. Moslimmeisjes kijken naar deze voorbeelden van kracht voor leiding in deze enge, patriarchale samenleving. Deze moderne vrouwen zijn niet bang om tegen de stroom in te gaan in naam van hun geloof, zoals met het dragen van de hijaab voor religieuze toewijding. Een hijaab is de hoofddoek die wordt gedragen door moslimvrouwen en nee; het is niet de bedoeling dat hun vaders en echtgenoten hen dwingen. Het dragen of niet dragen van de hijaab weerspiegelt dat de moslimvrouw een eigen keus heeft.
LEES OOK: “WORD JIJ ONZE STEUNPILAAR?”
Voor mijn gevoel geeft dit juist het feminisme in Amerika weer. Met alle druk binnen onze Amerikaanse samenleving om een bepaalde fysieke uitstraling (lang weelderig haar, een slank, goedgeproportioneerd lichaam en een perfect gezicht) te hebben gaan vrouwen door een hel. Hiermee bezwijken we aan de druk waar we vaak vrij van denken te zijn; we onderdrukken onze natuurlijke vrouwelijkheid door ons constant druk te maken over wat anderen van ons uiterlijk vinden. We hebben niet de moed om op te staan om tegen deze maatschappelijke kritiek en “mijn lichaam is niet om naar te loeren” te zeggen.
Vele moslima’s streven ernaar om dat te bereiken. Zo bevrijden zij zichzelf van de alledaagse druk. Ze hebben eigenlijk de moed hebben om te zeggen “Hé, ik ben geen lustobject maar een vrouw die respect afdwingt voor wie ik ben en niet voor hoe ik eruit zie”. Zij hebben de kracht om zichzelf te bevrijden, evenals de moed om af te wijken van de Amerikaanse norm. En ze krijgen geen aandacht door te pronken met hun figuur, maar ze krijgen de aandacht door de manier waarop ze zich presenteren. De moslimvrouwen krijgen respect en er wordt verder gekeken dan het uiterlijk; ze worden daadwerkelijk serieus genomen in hun gemeenschappen.
Is dit niet wat het feminisme zou moeten zijn? Verdienen vrouwen niet het respect en gehoord te worden om wie zij zijn zonder opmerkingen of kritiek op hun lichaam of uiterlijk? Ik geloof dat het antwoord hierop “ja!” is. In de Amerikaanse moslimgemeenschap, en zelfs in delen van de Islamitische wereld worden bescheiden vrouwen – of ze nou wel of geen hijaab dragen – gerespecteerd, ook al doet de media ons soms anders geloven.
Een paar weken geleden woonde ik een lezing bij over feminisme in de Islam. Dat is hoe ik tot deze gedachten kwam. De vrouw (met hoofddoek) die de lezing gaf, was zo gepassioneerd aan het vertellen dat iedereen in de zaal – jongens én meisjes – door haar verhaal gegrepen werd. Na een voorbijgevlogen anderhalf uur ben ik tot de conclusie gekomen dat groeperingen als “Free The Nipples” slechts een trendy feminisme probeert te zijn. Ik realiseerde me dat we geconditioneerd zijn om te denken dat wij als Westerse vrouwen vrij zijn en moslima’s onderdrukt zijn. Uiteindelijk begreep ik dat de werkelijke vrouwenonderdrukking vanuit de patriarchale maatschappij komt en dus wij daar ook deel van uitmaken. Het zijn de moslimvrouwen met hoofddoek die zich bevrijd hebben van de beoordelende blik van de maatschappij, en de “Free The Nipple”-ers niet. Zij zijn gevallen in de valstrik, zij denken ten onrechte dat dit respect zal opleveren.
Daarom roep ik mijn feministische vriendinnen op om eens goed naar hun moslimzusters te kijken. En samen te werken aan het creëren van feminisme dat het vrouwelijk lichaam ziet als een tempel in plaats van speelgoed. Laten we op een andere manier naar feminisme gaan kijken, door bescheidenheid en moed te waarderen wat ons bijzonder maakt.
foto’s: Wout Nooitgedagt :: tekst: Zuster Rachel voor Stichting Bekeerling. :: Verhaal uit The Huffington Post