Sara Bokker is een voormalige Amerikaanse actrice, fotomodel, fitnesstrainer, en nu ook een activiste. Ze woonde in de staat Florida, om precies te zijn in South Beach, Miami. Ze verruilde haar bikini, het symbool van haar “vrijheid” zoals ze dat placht te zien, voor de hijab.

Ik ben een Amerikaanse vrouw, geboren in het hart van Amerika. Ik groeide net als alle meisjes op, gefascineerd door de glamour van “the Big City.” Uiteindelijk verhuisde ik naar Florida, naar de South Beach van Miami, dé plek om op zoek te gaan naar een “leven vol glamour.” Uiteraard deed ik wat de meeste meiden uit het Westen doen. Ik richtte me op mijn uiterlijk en aantrekkingskracht, en baseerde mijn eigenwaarde op hoeveel aandacht ik kreeg van anderen. Ik trainde heel serieus en werd een personal trainer, kocht een sjieke woning aan het water, ging regelmatig naar het strand om mijzelf te laten zien, en slaagde erin “in stijl” te leven.

Na verloop van een aantal jaren besefte ik dat mijn niveau van zelfvervulling en geluk juist meer kelderden naarmate ik vorderde met mijn “vrouwelijke aantrekkingskracht.” Ik was een modeslaaf geworden. Ik was een gevangene van mijn uiterlijk.

Terwijl de kloof tussen mijn zelfvervulling en leefstijl steeds groter werd, begon ik mijn toevlucht te zoeken in verschillende dingen; in alcohol en feesten, in meditatie, in activisme, en in alternatieve godsdiensten. Maar de kloof begon steeds meer op een vallei te lijken. Uiteindelijk besefte ik dat het slechts een pijnstiller was en niet een doeltreffende remedie.

Ondertussen was het 11 september 2001 geworden. Ik was getuige van het daaruit voortvloeiende spervuur gericht op de Islam, op de Islamitische waardes en cultuur en de schandelijke verklaring van de “nieuwe kruistocht” en begon toen de Islam op te merken. Tot dat moment had ik de Islam altijd geassocieerd met vrouwen bedekt met ‘tenten’, mannen die vrouwen slaan, harems, en terrorisme.

Ik was een vrijgevochten feministe en activiste en zette me in voor een betere wereld voor iedereen. Ik ontmoette een andere activiste die het al ver had geschopt met hervorming en recht voor iedereen. Ik sloot me aan bij mijn nieuwe mentor. Mijn nieuwe activisme veranderde van rechtvaardigheid voor een selectieve groep, naar universele rechtvaardigheid. Ik leerde dat idealen als rechtvaardigheid, vrijheid en respect universeel moeten zijn. Voor het eerst begreep ik echt wat “alle mensen zijn gelijk geschapen” betekent. Maar het belangrijkst was dat ik leerde dat je geloof moet hebben om de wereld als één wereld te zien, en de eenheid van de schepping.

Op een dag kreeg ik een boek in handen dat in het Westen stereotiep negatief wordt afgeschilderd: De Edele Koran. Eerst werd ik aangetrokken door de stijl en aanpak van de Koran, vervolgens werd ik geboeid door diens visie op het bestaan, het leven, de schepping, en de relatie tussen de Schepper en de schepping. Ik vond dat de Koran het hart en de ziel heel begrijpelijk aanspreekt, zonder dat je een uitlegger of een pastoor nodig hebt.

TIP! Ben jij nog geen moslim, maar wil je graag uit de Koran lezen? Vraag dan een GRATIS Koran aan via deze link!

Uiteindelijk kwam voor mij het moment van de waarheid: Mijn net ontdekte zelfvervullende activisme was niets meer dan het aanvaarden van een geloof, de Islam, genoemd, waarin ik in vrede kon leven als een “efficiënte” Moslim.

Ik kocht een prachtige lange jurk en hoofddoek, en liep door dezelfde straten waar ik slechts enkele dagen eerder in een korte broek, bikini of een “elegant” business  mantelpak had gelopen. Hoewel de mensen, de gezichten en winkels hetzelfde waren, was er één opmerkelijk verschil. Ik was anders, ik voelde voor het eerst dat ik er vrede mee had vrouw te zijn. Het voelde alsof er ketens waren gebroken en ik eindelijk vrij was. Ik voelde me gelukkig onder de blikken van verbazing op het gezicht van de mensen, in plaats van de blikken van een jager op zoek naar zijn prooi, de blikken waar ik eerder om vroeg. Een last was van mijn schouders gevallen. Ik bracht niet meer al mijn tijd door met shoppen, make-up, mijn haar in orde brengen, en trainen. Eindelijk was ik vrij.

“Eindelijk was ik vrij”

Bovendien vond ik vond mijn Islam daar wat sommigen “een plaats van verderf” zouden noemen, waardoor het nog mooier en specialer wordt.

Ik was tevreden met de hijab, en werd nieuwsgierig over de niqab, want ik zag veel Moslimas met niqab. Ik vroeg mijn Moslim echtgenoot, met wie ik na mijn bekering was getrouwd, of ik een niqab zou moeten dragen of de hijab. Hij raadde me de hijab aan omdat hij gelooft dat de hijab verplicht is in de Islam, en de niqab niet. Na anderhalf jaar vertelde ik hem dat ik de niqab wilde dragen. Mijn reden was dat ik voelde dat Allah, de Schepper tevredener over me zou zijn, en ik een nog vrediger gevoel zou hebben door nog zediger te zijn. Hij stond achter mijn besluit en we kochten een ‘isdaal” een wijd gewaad dat je van top tot teen bedekt, en een niqab die mijn hoofd en gezicht bedekte, behalve mijn ogen.

TIP! Ben jij moslima, heb jij geen geld maar wil je wel een hoofddoek, ghimaar of niqaab dragen? Bezoek dan snel onze projectpagina om een GRATIS kledingstuk aan te vragen via deze link!

Er kwamen nieuwsberichten over politici, vrijheidsgezinden en zogenaamde mensenrechten en vrijheidsstrijders die soms de hijab veroordeelden, soms de niqab, als zijnde onderdrukkend voor de vrouw, een obstakel voor sociale integratie, en nog recenter, toen een Egyptische functionaris het “een teken van achtergeblevenheid” noemde.

Ik vind het overduidelijke hypocrisie wanneer Westerse overheden en zogenaamde mensenrechtengroepen zich haasten om vrouwenrechten te verdedigen, terwijl sommige overheden een bepaald kledingvoorschrift aan hun vrouwen opleggen. En dan kijken zulke “vrijheidsstrijders” de andere kant op terwijl vrouwen hun rechten, hun werk en scholing worden onthouden, en dit slechts omdat zij ervoor kiezen de niqab of hijab te dragen. Tegenwoordig wordt steeds meer vrouwen verboden de hijab of niqab op school of werk te dragen, en niet alleen in totalitaire regeringen zoals Tunesië, Marokko en Egypte, maar ook in Westerse democratische landen als Frankrijk, Nederland en Engeland.

UW INTERESSE GEWEKT?Like ons op Facebook!like

Nu ben ik nog steeds feministe, maar een Moslim feministe, die Moslimas oproept hun verantwoordelijkheid te nemen om hun echtgenoten te helpen om goede Moslims te zijn. Om hun kinderen op te voeden als eerlijke Moslims, zodat ze weer lichtbakens zullen zijn voor de hele mensheid. Om aan te sporen tot het goede – al wat goed is – en het slechte te verbieden – al wat slecht is. Om rechtvaardig te zijn en zich uit te spreken tegen al het kwaad. Om te strijden voor ons recht om de niqab of hijab te dragen om onze Schepper te behagen op de manier die wij kiezen. Maar net zo belangrijk is onze ervaring van het dragen van de hijab of niqab aan andere vrouwen uit te dragen, vrouwen die misschien nooit de kans hebben gehad te begrijpen wat het betekent een hijab of niqab te dragen, wat dat voor ons betekent en waarom we er zo graag aan vast willen houden.

Veel vrouwen die ik ken die de niqab dragen zijn Westerse bekeerlingen, waarvan sommige zelfs nog ongehuwd zijn. Anderen dragen de niqab zonder dat ze daarin door hun familie of omgeving worden gesteund. Wat we allen gemeen hebben is dat het een persoonlijke keuze is geweest, en iets wat we niet op willen geven.

In de media worden we gebombardeerd met kledingstijlen die “weinig of niets om het lijf” hebben. Als een eerdere niet-Moslim vind ik dat elke vrouw over de hijab zou moeten leren, over de deugden ervan, en de rust en geluk die het de vrouw brengt, zoals ik het voel. Eerder was de bikini het symbool van mijn vrijheid, terwijl het mij in feite slechts van mijn spiritualiteit en werkelijke waarde als gerespecteerd mens beroofde.

LEES OOK: “WORD JIJ ONZE STEUNPILAAR?”Lees ook

Ik ben zo blij dat ik mijn bikini in South Beach en de betoverende Westerse levensstijl heb ingeruild voor een leven in vrede met mijn Schepper, en geniet van een leven onder medemensen als een mens met waarde. En daarom koos ik ervoor de niqab te dragen, en daarom zal ik doorgaan mijn recht te verdedigen om het te dragen. Nu is de niqab het nieuwe symbool van de vrouwenbevrijding.

En ik zeg tegen vrouwen die zich overgeven aan het domme stereotiep tegenover de Islamitische zedigheid van de hijab: Je weet niet wat je mist.

Sara Bokker is ex-actrice/model/fitnesstrainer en activiste. Nu is Sara Communicatiebeheerster voor “The March For Justice,” mede-oprichtster van “The Global Sisters Network,” en zette de beroemde “Shock & Awe Gallery” op.

Door zuster Marianna Stavinga voor Stichting Bekeerling. Bezoek ook haar YouTube account Islam Ondertitel.