“Wat betekent het voor mij om moslim te zijn?, is een vraag die ik (IkennaVisuals) mezelf dagelijks stel. Ik denk dat het begon toen ik nog een klein kind was. Mijn vader was iemand naar wie ik altijd naar opkeek. Een man die, wanneer ik op zijn schouders zat, me het gevoel gaf dat ik de hele wereld aankon. Toen hij een beroerte kreeg, veranderde dit. Hij raakte verlamd en moest weer vanaf nul beginnen. In het begin herinnerde hij ons niet meer. We moesten uitleggen dat we zijn kinderen waren. We waren zo vaak in het ziekenhuis, dat het op een gegeven moment ons tweede huis werd.
Ik leerde de mooie aspecten van het geloof die je niet in het nieuws ziet en ik kreeg antwoorden op veel vragen. Na een paar maanden wist ik: dit is het. Maar hoe ga ik dit tegen mijn ouders vertellen? Toen ik het tegen mijn moeder vertelde, zag ik de teleurstelling in haar ogen en toen ik het tegen mijn vader vertelde, zag ik het in zijn ogen. Hij kon het niet geloven en we hebben een tijd niet gesproken. Toen een ander familielid erachter kwam dat ik moslim was, barstte ze in tranen uit en verbood ze me om nog langer met haar kinderen om te gaan. Een ander familielid tipte zelfs de politie over mijn bekering uit angst dat ik ging radicaliseren. Ik was sprakeloos en wist me geen houding te geven. Ik had het gevoel dat ik iedereen teleurgesteld had. Mijn nieuwe geloof dat een blijdschap hoorde te brengen, begon als een last te voelen.